Wiceprezes.     Absolwent Wydziału Elektrycznego Politechniki Wrocławskiej. Na co dzień zawodowo związany z Zespołem Elektrociepłowni Wrocławskich KOGENERACJA S.A. Dyżurny inżynier ruchu elektrociepłowni Czechnica. Przewodniczący Rady Ośrodka Rzeczoznawstwa Oddziału Wrocławskiego SEP. Członek Izby Rzeczoznawstwa oraz Ośrodka Szkoleń i Egzaminów Kwalifikacyjnych Stowarzyszenia Elektryków Polskich. Przez jedną kadencję członek Komisji Rewizyjnej Oddziału. Od dwóch kadencji aktywnie uczestniczy w pracach Zarządu Oddziału. Organizator licznych szkoleń i wycieczek technicznych. Posiadacz wielu certyfikatów potwierdzających umiejętności naukowe i menadżerskie. Od wielu lat współpracuje z Politechniką Wrocławską w ramach zapoznania przyszłych absolwentów z energetyką zawodową.

Wiceprezes.    dr inż. elektronik, prof. PWr autor wielu wdrożeń przemysłowych, specjalista w dziedzinie inżynierii biomedycznej, dydaktyk, działacz SEP. Urodził się 20 lutego 1953 r. w Sosnowcu. W roku 1968 rozpoczął naukę na Wydziale Elektrycznym Śląskich Technicznych Zakładów Naukowych w Katowicach, gdzie otrzymał tytuł technika elektryka w specjalności „Elektryczna i elektroniczna automatyka przemysłowa”. Studia na Wydziale Elektroniki Politechniki Wrocławskiej (1973-1978) ukończył z wyróżnieniem i uzyskał tytuł magistra inżyniera elektronika w specjalności „Metrologia elektryczna”. Równolegle ze studiami magisterskimi (po czwartym roku) podjął studia doktoranckie w ramach programu „Talent”, które ukończył w roku 1981, i po przedstawieniu pracy doktorskiej pt. „Metoda wieloparametrowego pomiaru w niekontrolowanych warunkach” uzyskał stopień naukowy doktora nauk technicznych. W 1981 r. zatrudniony został w Politechnice Wrocławskiej na stanowisku adiunkta naukowo-dydaktycznego. Oprócz pracy na uczelni, odbył staże przemysłowe krajowe i zagraniczne oraz pracował w przemyśle m.in. odbył praktykę zawodową w korporacji Public Power Corporation S.A. (Grecja) oraz staż naukowy w Instytucie Mechaniki Polimerów Łotewskiej Akademii Nauk. Pracował w Instytucie Komputerowych Systemów Automatyki i Pomiarów IKSAiP (w latach 1996-1997 pełnił w IKSAiP obowiązki Zastępcy Dyrektora ds. Rozwoju). Ponadto był współzałożycielem i wiceprezesem ds. naukowych firmy hi-tech Centrum Ophtha-Lab. zajmującej się opracowaniem mikroprocesorowych biomedycznych przyrządów pomiarowych i mikroprocesorowych rozproszonych systemów pomiarowo-rozliczeniowych. Jest współzałożycielem i członkiem Rady Programowej Centrum Inżynierii Biomedycznej Politechniki Wrocławskiej. Od 1979 roku jest członkiem SEP, a od 1987 rzeczoznawcą SEP w specjalności Cybernetyka Techniczna i Technika Pomiarowa. Opracował wiele ekspertyz i opinii technicznych z zakresu poprawności rozwiązań urządzeń i układów pomiarowych wielkości nieelektrycznych, zgodności wyrobów z normami oraz oceny innowacyjności wyrobów. W latach 2002-2006 był członkiem Komisji Rewizyjnej Oddziału Wrocławskiego SEP. Od 2006 – 2014 roku był wiceprezesem Oddziału Wrocławskiego SEP i Przewodniczącym Rady Ośrodka Rzeczoznawstwa SEP we Wrocławiu. Od 2012 r. jest członkiem Centralnego Komitetu Inżynierii Biomedycznej SEP. Od 2008 r. jest członkiem Komisji współpracy z Uczelniami Wrocławskiej Rady Federacji Stowarzyszeń Naukowo-Technicznych NOT. Jest członkiem założycielem Polskiego Towarzystwa Techniki Sensorowej oraz Polskiego Towarzystwa Inżynierii Biomedycznej. W latach 2014 – 2022 był prezesem Oddziału Wrocławskiego SEP.

Wiceprezes – Skarbnik.     Inżynier elektryk, specjalista w dziedzinie systemów zasilania oraz utrzymania sieci trakcyjnej transportu kolejowego. Wieloletni członek prezydium Oddz. Wrocławskiego SEP, prezes Oddziału w latach 2006-2014. Od 1985r. pełnił funkcję Zastępcy Naczelnika Oddziału Zasilania Elektroenergetycznego PKP oraz Zastępcy Głównego Energetyka i Głównego Energetyka Dolnośląskiego Okręgu Kolei Państwowych we Wrocławiu. A następnie został dyrektorem Zakładu Dolnośląskiego we Wrocławiu, w PKP Energetyka spółka z o.o. Krzysztof Nowicki, pracując nieprzerwanie, od 1969r. do przejścia na emeryturę w 20l0r., dla PKP – odznaczał się szczególnym zaangażowaniem i innowacyjnością w pracy. Między innymi jest współautorem nowoczesnych pojazdów do utrzymania sieci trakcyjnej i posiada na nie świadectwo wzoru użytkowego. Za swą pracę zawodową jak i społeczną otrzymał wiele wyróżnień i odznaczeń. Otrzymane przezeń odznaczenia i wyróżnienia charakteryzują dobrze jego zasługi, jako specjalisty w dziedzinach zasilania i utrzymania sieci trakcyjnych w transporcie kolejowym, a równocześnie – w umiejętnym zarządzaniu, co znajduje uznanie w środowisku elektryków.